Eén van onze skibloggers deelt zijn eerste ervaring met toerskiën. Hoe heeft hij zich voorbereid? Welk materiaal heb je er bij nodig? Hoe is toerskiën in de praktijk? Is het moeilijk, zwaar? Of allebei? Hij neemt je mee in zijn ervaring en beleving.
Off-piste skiën
Kan en durf ik dit? Dat is wat ik mij afvraag als vrienden voorstellen om met een toerski-gids twee dagen op pad te gaan in Nendaz. Ski-ervaring op en vlak naast de piste heb ik meer dan genoeg, maar de berg af zoals die jaloersmakende stoere off-piste filmpjes op Instagram…..hoe zou me dat vergaan?!
De voorbereiding
Om volmondig ja te kunnen zeggen en wat meer zelfvertrouwen te kweken, zocht ik tijdens de Krokusvakantie nog meer dan anders de verse diepe sneeuw naast en tussen de piste op.
Yes, er zat niets anders op dan het te gaan ervaren!
Het materiaal
In Nendaz eerst langs de locale ski shop voor de juiste skischoenen en ski’s. Voor het toerskiën gebruik je lichtere ski’s die ook wat breder zijn. Al het gewicht moet mee als je omhoog gaat lopen. En in de verse sneeuw is een groter drijfvermogen ook heel prettig. De lawine airbag en pieper had ik van een vriend geleend. Ik was er helemaal klaar voor. Met de bekwame 62-jarige gids, Mauro, gaan we de berg op.
Na het checken van de lawine-pieper, wat geklooi met de toer-ski-bindingen (omdat je er vrij precies in moet stappen) en het op scherp zetten van de airbag, gaan we opzoek naar dikke poeder. Traverserend tussen de rotsen, gaan we door de mist de piste af… op naar de eerste bochten. De lichte zenuwen zorgen er natúúrlijk voor dat de techniek achterblijft. In de tiende bocht maak ik dan ook een lekkere flinke val. Ik voel me klunzig. Leermomentje: juiste vol gaan, anders breng je het niet tot een goed einde.
Stijgen met vellen en dan….magie!
Na een fantastische afdaling, zoeken we naar een andere plek. Nu gaan daadwerkelijk de vellen onder de ski’s. Wat een magisch moment om je materiaal (en jezelf mentaal) klaar te maken voor een onbekende tocht. Wat alleen nog maar magischer wordt als je met de ski’s onder, langs de steile bergwand omhoog klautert. Stilte en alleen de wind. Af en toe kijk je naar boven, om iets van lawine-gevaar in te schatten.
Wat nou als er iets gaat schuiven, wat gebeurt er, wat doe je?
In elk geval meteen je lawine-airbag activeren, maar hoe zoiets echt is, het is voorlopig gelukkig nog gissen. We zijn er nog niet!
De ski’s gaan op de rugzak om nóg verder te klimmen.
En daar staan we dan, op een bergkam (natuurlijk nog niet zo extreem hoog als de echte stoere gasten op Instagram), maar wel héél erg gaaf. Een berg voor jezelf!
De techniek-tips om te poppen op de sneeuw en pas de draai te maken als je een beetje vaste sneeuw onder je ski voelt, doen hun werk.
Wauw, ik maak heuse soepele bochten, terwijl de sneeuw omhoog vliegt.
Dit is écht magisch, zover van de piste af zijn. We eindigen 2 bergkammen van de piste.
Het voelt alsof ik onderdeel van de bergen uitmaak.
En daar begint het ritueel weer: rustig vellen onder en je mentaal klaarmaken voor de tocht naar boven. We klimmen in zig-zag-bochten naar boven. Het is een flinke inspanning van ruim een uur. Na elk bocht even kort op adem komen en weer gaan! Het lopen is net zo gaaf onderdeel van het toerskiën als het naar beneden skiën. Maar het keihard sporten, je moet dus een goede conditie meenemen om het ook echt leuk te kunnen vinden.
En dan gebeurt het toch
Voldaan komen we boven, we kunnen het restaurant al zien liggen. Ski’s onder. En alhoewel de gids al voorbereid was en ons waarschuwde om één voor één naar beneden te gaan, was het toch nog even schrikken!
BAM!
Het geluid van een lawine(tje). De maat voor me triggerde een lichte sneeuwverschuiving. Weliswaar naast ‘m, maar toch… Als we omhoog kijken zien we een strook van 75 bij 20 meter verschoven sneeuw.
Dit is dus wat ik me afvroeg, en heel stiekem wel benieuwd naar was, hoe gaat zo iets? Het drukt me meteen nog een keer met de neus op de feiten.
Toerskiën is geen kinderspel.
Hoe tof het ook is om alleen op zo’n bergkam te staan om de poeder, de stilte en de uitdaging op te zoeken: doe het alleen met een gids én in goede conditie.
Eén ding weet ik zeker, voor mij was dit absoluut niet de laatste keer!
Check ook: splitboarden in Haute Nendaz
